مراتب مراقبه نفس

اول درجه #مراقبه اینست که سالک از محرمات اجتناب کرده و تمامی واجبات را اتیان کند و در این دو امر به هیچ وجه من الوجوه مسامحه نورزد.

 دوم درجه آنست که مراقبه را شدید نموده و سعی کند هر چه می کند برای رضای خدا باشد و از اموری که لهو و لعب نامیده می شود اجتناب نماید و چون در این مرتبه اهتمام نمود، برای او تمکن پیدا میشود که دیگر خود را نباخته و این خودداری در او به سر حد ملکه برسد.

 سوم درجه آنست که پروردگار جهان را پیوسته ناظر خود ببیند و کم کم اذعان و اعتراف مینماید که خدای متعال در همه جا حاضر و ناظر و نگران همه مخلوقات است. و این مراقبه در تمام حالات و در همه اوقات باید رعایت شود.

چهارم درجه مرتبه ای است از این عالی تر و کامل تر و آن اینست که خودش خدای را حاضر و ناظر ببیند و به طور اجمال مشاهده جمال الهی نماید. 

📚 علامه طباطبایی، لب اللباب، ص۱۴۴ و ۱۴5.