ضروری است هر از چند گاهی این آیه شریفه را برای قلب خود مرور کنیم :
"أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ".
"آیا وقت آن نرسیده که قلوب مومنین با #یاد_خدا خاشع گردد". (سوره مبارکه حدید، آیه شرفه ۱۶)
پس از ایمان، خوف و رجاء اصل هر خیرى است و مؤمن میبایست که پیوسته به این دو صفت متصف باشد؛ زیرا مراد هر کسى در این دنیا دستیابى به #سعادت است، و کدامین سعادت نزد مؤمن، مثل #لقاء_پروردگار و انس با او است، و این جز بتحصیل #محبت او حاصل نشود، و تحصیل محبت او جز پس از #معرفت نصیب انسان نگردد و معرفت جز به #دوام_فکر بدست نیاید و دوام فکر غالبا جز با #ذکر و یاد خدا حاصل نمى‌شود، و ذکر و فکر جز بدور ساختن خویش از #مشاغل_دنیائى و قطع الفت و دوستى شهوات و خواسته‌هاى نفسانى فراهم نشود، و این جز با کندن محبت دنیا و خواسته‌هاى دنیائى از دل بدست نمى‌آید، و برکندن ریشه‌هاى محبت دنیا و شهوات آن، جز به #صبر در مقابل آنها حاصل نمیشود و صبر هم جز با #خوف_و_رجاء تحقق نمى‌پذیرد.
اسرار الصلوه، ملکی تبریزی (ترجمه رجب زاده)، ص۱۹۹
آنقدر بین آخرت و دنیا در «خوشبختی و لذت» و «بدبختی و درد» تفاوت بسیار زیاد است که ترجیح دنیا بر آخرت خیلی کار سفیهانه ای است. هر #لحظه که انسان برای دنیا کاری انجام بدهد، کار سفیهانه ای مرتکب شده است و به خودش ظلم کرده است.
دنیا به تعبیر خداوند -تبارک و تعالی- در قرآن کریم #فریبنده و #سرگرمی است که انسانها را به خود مشغول می کند و از امر مهم آخرت باز می دارد.
سوره مبارکه آل عمران، آیه شریفه ۱۸۵ : «... وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ». (زندگی دنیا فقط کالای فریب دهنده است).
سوره مبارکه عنکبوت، آیه شریفه ۶۴ : «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ...». (زندگى دنیا تنها سرگرمی غفلت زا و بازیچه است ...).
خداوند -تبارک و تعالی- در قرآن بسیار تاکید کرده است که مبادا زیبایی ظاهری دنیای فانی و زودگذر شما را فریب دهد و از آخرت غافل کند.
در مقابل در قرآن در مورد آخرت آمده است : «وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُون» (سوره مبارکه عنکبوت، آیه شریفه ۶۴).
با سه تاکید «ان» و ضمیر فصل «هی» و «ال برای خبر» بیان می کند که زندگی حقیقی در جهان آخرت است.
همچنین در سوره مبارکه فجر، آیه شریفه ۲۴ آمده است : «یَقُولُ یا لَیْتَنی قَدَّمْتُ لِحَیاتی». گویا زندگی دنیا در مقایسه با زندگی آخرت اصلا حیات و زندگی نبوده است.
حیف انسان که عمر و وقت خود را برای دنیا هدر بدهد. ما یکبار بیشتر عمر نمی کنیم و فقط یکبار فرصت داریم تا آخرت خود را بسازیم، یکبار فرصت داریم تا محبوب خدا و اهل بیت ع بشویم. و این یکبار فرصت هر لحظه ممکن است به پایان برسد و مرگ ما فرابرسد.
به فرموده مرحوم ملکی تبریزی، باید دوام فکر نسبت به این امور داشت، تا اصلاح نفس حاصل شود.
