حماقت دنیاگرایی

آنقدر بین آخرت و دنیا در «خوشبختی و لذت» و «بدبختی و درد» تفاوت بسیار زیاد است که ترجیح دنیا بر آخرت خیلی کار سفیهانه ای است. هر #لحظه که انسان برای دنیا کاری انجام بدهد، کار سفیهانه ای مرتکب شده است و به خودش ظلم کرده است.

دنیا به تعبیر خداوند -تبارک و تعالی- در قرآن کریم #فریبنده و #سرگرمی است که انسانها را به خود مشغول می کند و از امر مهم آخرت باز می دارد.

سوره مبارکه آل‏ عمران، آیه شریفه ۱۸۵ : «... وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ». (زندگی دنیا فقط کالای فریب دهنده است).

سوره مبارکه عنکبوت، آیه شریفه ۶۴ : «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ...». (زندگى دنیا تنها سرگرمی غفلت زا و بازیچه است ...‏).

خداوند -تبارک و تعالی- در قرآن بسیار تاکید کرده است که مبادا زیبایی ظاهری دنیای فانی و زودگذر شما را فریب دهد و از آخرت غافل کند.

در مقابل در قرآن در مورد آخرت آمده است : «وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُون» (سوره مبارکه عنکبوت، آیه شریفه ۶۴).
با سه تاکید «ان» و ضمیر فصل «هی» و «ال برای خبر» بیان می کند که زندگی حقیقی در جهان آخرت است.

همچنین در سوره مبارکه فجر، آیه شریفه ۲۴ آمده است : «یَقُولُ یا لَیْتَنی‏ قَدَّمْتُ لِحَیاتی». گویا زندگی دنیا در مقایسه با زندگی آخرت اصلا حیات و زندگی نبوده است.

حیف انسان که عمر و وقت خود را برای دنیا هدر بدهد. ما یکبار بیشتر عمر نمی کنیم و فقط یکبار فرصت داریم تا آخرت خود را بسازیم، یکبار فرصت داریم تا محبوب خدا و اهل بیت ع بشویم. و این یکبار فرصت هر لحظه ممکن است به پایان برسد و مرگ ما فرابرسد.

به فرموده مرحوم ملکی تبریزی، باید دوام فکر نسبت به این امور داشت، تا اصلاح نفس حاصل شود.