جمعه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۹، ۰۷:۲۶ ب.ظ
از خوف و رجا تا خوشبختی
پس از ایمان، خوف و رجاء اصل هر خیرى است و مؤمن میبایست که پیوسته به این دو صفت متصف باشد؛ زیرا مراد هر کسى در این دنیا دستیابى به #سعادت است، و کدامین سعادت نزد مؤمن، مثل #لقاء_پروردگار و انس با او است، و این جز بتحصیل #محبت او حاصل نشود، و تحصیل محبت او جز پس از #معرفت نصیب انسان نگردد و معرفت جز به #دوام_فکر بدست نیاید و دوام فکر غالبا جز با #ذکر و یاد خدا حاصل نمى‌شود، و ذکر و فکر جز بدور ساختن خویش از #مشاغل_دنیائى و قطع الفت و دوستى شهوات و خواسته‌هاى نفسانى فراهم نشود، و این جز با کندن محبت دنیا و خواسته‌هاى دنیائى از دل بدست نمى‌آید، و برکندن ریشه‌هاى محبت دنیا و شهوات آن، جز به #صبر در مقابل آنها حاصل نمیشود و صبر هم جز با #خوف_و_رجاء تحقق نمى‌پذیرد.
اسرار الصلوه، ملکی تبریزی (ترجمه رجب زاده)، ص۱۹۹
