💢 عبد الله بن أبان الزیات قال: قلت للرضا ع "ادع الله لی و لأهل بیتی. قال أ و لست أفعل".
(تفسیر الصافی, جلد۲, صفحه۳۷۳)
🔹 عبدالله بن ابان به امام رضا _علیه السلام_ : برای من و خانواده‌ام دعا کنید. امام رضا _علیه السلام_ : مگر دعا نمی کنم؟!
#معرفت_اهل_بیت علیه السلام
علامه مصباح یزدی ره :
🍀 اگر در نماز دلمان جاى دیگرى باشد، مثل آن است که در حال صحبت کردن با کسى، پشت خود را به او بکنیم! ... این کارى بسیار زشت و کمال بى ادبى است!
🌹 در نماز نیز ما در حال صحبت با خدا هستیم و اگر دلمان رو به سویى دیگر باشد، دقیقاً مثل آن است که پشتمان را به خدا کرده باشیم و حرف بزنیم! اگر به خود آییم و تأمل کنیم، این نهایت بى ادبى وبى حیایى است.
🔺 به همین جهت که این کار بسیار زشت است، در برخى روایات نیز بدین مضمون آمده است که: «آن کس که در حال نماز به خدا توجه ندارد آیا نمى‌ترسد از آن‌که خداوند او را به صورت الاغى مسخ کند؟!» (بحارالانوار، ج۸۴، باب۱۵، ح۳)
🔺 کسى که ادب مصاحبت با خدا را نگاه نمى‌دارد و هنگام سخن گفتن با خدا پشتش را به خدا مى‌کند، این نشان از خوى و خصلت حیوانى او است؛ چرا که این حیوان است که ادب حضور و مصاحبت را نمى‌فهمد.
📚 کتاب به سوی او، علامه مصباح یزدی ره، ص۳۲۴
#اخلاق
#نماز
💢 عارف جلیل القدر مرحوم میرزا جواد آقای ملکی تبریزی:
🔹 مرا شیخى بود جلیل القدر، عارف، عامل، کامل _قدس اللّه تربته_ که نظیر او در این مراتب کسى را ندیدم، از او از عملی که در اصلاح دل و جلب معارف مؤثر باشد و به تجربه هم اثر آن ثابت شده باشد سؤال نمودم.
🔹 او گفت عملى مؤثرتر از این دو که مى‌گویم ندیدم :
🍀 یکى مداومت بر #سجده طولانى در هر شب و روز یک مرتبه، که در آن گفته شود: «لا اله الا أنت سبحانک انى کنت من الظالمین». این ذکر را بر زبان آورد در حالیکه خود را در زندان طبیعت زندانى ببیند، و قید و بند اخلاق رذیله را بر خود مشاهده کند، و به این حقیقت که او خود این قید و بند را براى خود فراهم آورده و در این زندان خود را محبوس نموده اعتراف کند و خود را نسبت به خود ظالم و ستمکار بداند نه خدا را؛
🍀 و دیگر صد مرتبه قرائت سورۀ قدر در هر شب جمعه و عصر جمعه، و دوستان او هر یک به حسب مجاهده‌اش به این توصیه عمل مى‌نمودند، و از بعضى از آنها نقل شده که سه هزار مرتبه گفته است.
📚 اسرار الصلاه، ملکی تبریزی، ص۴۲۸ (ترجمه رضا رجب زاده)
🌹 گفته شده مراد از این شیخ عارف کامل، مرحوم ملاحسینقلی همدانی است.
#اخلاق
💢 شاید یکی از حکمتهای استحباب قرائت سوره مبارکه قدر در رکعت اول نمازهای یومیه، هنگام وضو و ... توجه به این نکته باشد که :
🌓 «شب قدری هست که می توان در آن مسیر یک عمر را یک شبه طی کرد».
🔹 همیشه به یادش باشیم و خودمان را برای آن آماده کنیم.
در بسیاری موارد برای تهذیب نفس یا تربیت دیگران، برای اصلاح اخلاق ناپسند و تقویت اخلاق حسنه، به جای پرداختن به سبب، به مسبب پرداخته می شود. هدف دوری از ریا ، خشم، بخل، غرور و ... و رسیدن به اخلاص، صبر، توکل، زهد و ... است، لکن به جای از بین بردن اسباب صفات رذیله و تقویت اسباب صفات حسنه، بر خود آن اوصاف و ملکات تاکید می شود؛ در حالی که وجود و عدم آن اوصاف منوط به وجود و عدم اسباب است.
به عنوان مثال سبب غرور، تصدیق و باور وجود کمال مستقل برای شخص است. کسی که تصور می کند خودش قدرتی، هنری یا علمی دارد که برای خودش است و نعوذ بالله این کمال در عرض کمال الهی است، دچار غرور می شود. اما کسی که ایمان دارد که تمام کمالات از او و برای اوست و ما هیچ از خود نداریم «له ما فی السماوات و ما فی الارض». قدرتها برای اوست «بحول الله و قوته اقوم و اقعد». علمها برای اوست «لایحطیون بشیء من علمه الا بما شاء». هر کمالی برای اوست و به خواست و رحمت او بندگان از این کمال بهره مند می شوند و هر وقت اراده کند، این کمال را از او خواهد گرفت. با یک بیماری ناتوان می شود یا همه چیز را فراموش می کند. کسی که چنین اعتقاد و باور راسخی دارد، دچار غرور نمی شود. کسی که باور دارد هر چه عظمت و قدرت و حقائق کمالی است، برای خداست، خاشع در برابر عظمت الهی خواهد بود. ایمان به ذات و صفات اقدس الهی انسان را از غرور، به خشوع می کشاند. «انما یخشی الله من عباده العلماء».
همچنین شخصی به ریا مبتلاست که اولا کمالی را برای خود می پندارند و ثانیا معتقد است دیگران ارزش و کمال مستقلی دارند و قدرتی دارند که می توانند موجب نفع یا ضرری به او بشوند. در نتیجه تلاش می کند کمال خود را به دیگران نشان دهد. اما کسی که هیچ کمالی را مستقل برای خود نمی داند و ایمان دارد که «بیدک لابید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضری»، جز برای خدا کاری انجام نمی دهد. چنین شخصی در دریای شیرین اخلاص غوطه ور است.
شخص مبتلا به مرض خشم، ضعف در توحید افعالی دارد. اگر معتقد باشد که هر فعلی به اذن الهی و به مقتضای رحمت الهی برای هدایت و امتحان بشر رخ می دهد و به علم، حکمت، قدرت و رحمت الهی ایمان کامل داشته باشد و از آن غافل نباشد، دچار خشم نمی شود.
شخصی به مقام توکل، رضا و تسلیم می رسد که ایمان کامل به خدای قادر علیم حکیم رحیم داشته باشد.
دقت و تامل در سایر موارد نیز چنین نتیجه ای را به همراه دارد که راه حل اصلی مشکلات اخلاقی، رسیدن به توحید و ایمان به اوصاف کمالی الهی است. اگر خداوند شناخته شود، انسان پاک می شود. ایمان سرچشمه همه خوبی ها و اوصاف پسندیده است.
می توان با کشف امراض اخلاقی و تحقیق در اسباب آنها به از بین بردن آنها همت گماشت، اما اگر توحید و ایمان تقویت شود، دانسته یا ندانسته ملکات رذیله از وجود انسان کنده می شود –حتی اگر انسان آگاهی از آن امراض نداشته باشد-.
شاید وجه تاکید آیات شریفه قرآن کریم –که کتاب هدایت است- و ادعیه مبارک معصومین –علیه الصلاه و السلام- بر توحید و اوصاف الهی از همین جهت باشد که باعث هدایت و پاکی انسان خواهد شد. از این رو قرآن کریم و ادعیه مبارک تاثیر بسیار زیادی بر نفس انسانی دارند و انس با آن دو و فهم و درک و باور معارف آنها امراض روحی را از بین می برد و انسان را مهذب می کند.
بنده اگر واقعا باور داشته باشد که هیچ نفع و ضرری از غیر خدا به او نمی رسد، در افعال و اعمال خود، هرگز غیر خدا را در نظر نخواهد گرفت.
ملکی تبریزی، اسرارالصلاه، در اسرار رکوع
#اخلاص
#اخلاق
مهربانترین رسول را برای ابلاغ بهترین کلام به آخرین امت برگزید،
تا بالاترین رحمت را بر شریفترین مخلوق ارزانی دارد،
و بنگرد که با عزیزترین نعمت چه خواهد کرد
#عید_مبعث
عید سعید مبعث، عید رسالت که همزمان با عید شروع نزول وحی الهی، قرآن هدایتگر و سعادت بخش است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ (1) خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ
در مفردات راغب دارد که قرائت دو گونه است :
1) قرائت و خواندن برای دیگران که باید مخاطبی باشد و بیانی که تلفظ می شود و به مخاطب واصل می شود.
2) قرائت برای خود، مثل این که گفته می شود «من کتاب را خواندم»، یعنی مطالعه کردم که ملازم با فهمیدن است. تلازمی با تلفظ برای دیگران ندارد. مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می فرماید که مراد از قرائت در آیة شریفه، معنای دوم است. یعنی دستور به حضرت رسول ص که وحی الهی تلقی کند، دریافت کن. همین معنا مناسب اولین آیه ای است که به وجود مقدس و نورانی حضرت رسول –صلی الله علیه و آله و سلم- نازل شده است.
نام این کتاب مقدسی که کاملتر از امکان تحقق ندارد چون کلام کامل مطلق است و کلام کامل مطلق و بی نهایت، در کمال مطلق و بی نهایت کتابی است. این کتاب را قرآن نام نهاده شده است و در آیات متعددی این نام بر این کتاب اطلاق شده است.
قرائت و فهم این کلام نورانی مراحلی دارد. از قرائت ذهنی و لفظی ساده و بدون تامل و دقت شروع می شود، تا قرائت های عمیقی که هفتاد بطن قرآن را کشف می کند و مخصوص معصومین –علیهم الصلاه و السلام- است. از سویی حقیقت غیر مادی قرآن که زمان بردار نیست، وجود داشته است و در این آیة شریفه خداوند به حضرت رسول ص یعنی عزیزترین و والاترین بنده و مخلوق خود امر می کند که قرائت به آن حقیقت را داشته باشد و می دانیم این عزیزترین و والاترین بنده و مخلوق الهی عمیقترین قرائتها را داشته است.
وقتی می بینم تمام فکر و ذکر آمریکا و اسرائیل قدرت ایرانه،
مزه شیرین عزت و افتخار رو حس می کنم.
#جمهوری_اسلامی
#انقلاب_اسلامی
#ایران_قوی
فراموشی اخلاق، نشر فحشا، جنگ با ایمان، فساد سیستمی، جنگ داخلی، قحطی، ناامنی، تجزیه و ... .
