امیدهای واهی

أسرار الصلاه (ملکى تبریزى)، ترجمه رجب زاده، ص: ۲۴۴ :

[در مقام مثال برای شخص احمق مغرور :]

آن شخصى است که تخم ریا در دل بیفکند و متوقع باشد که از این دل نور عمل خالص درو کند، یا اینکه قرآن تلاوت کند، و یا ذکر بگوید و دعا بخواند و به مناجات با‌ ‌پروردگار بپردازد در حالیکه دلش مستغرق در #دنیا و مشغول به آن و هم و غم آن است، یا اینکه زبانش قرآن بخواند و دلش جاى دیگر باشد و بعد انتظار قبول چنین عباداتى را هم داشته باشد و امیدوار به این باشد که ابواب #اسرار قرآن بر او گشوده شود و #لذت ذکر و مناجات را دریابد.

 [در مقال مثال برای شخص آرزومند :]

مثل افرادى مثل ما است که هم دل به دنیا دارند و هم گاهى براى تهجد و شب زنده دارى به پا می خیزند و گریه و زارى میکنند و از خدا میخواهند که لذت مناجات را به آنها بچشاند، و قرآن را تلاوت میکنند و در آیات آن تدبرى مى‌نمایند ولى با قلبى که به #محبت_دنیا آلوده است و با چنین قلبى انتظار این را دارند که اسرار قرآن را درک کنند، این یک آرزو است، ... 

حقیقت ایمان

در آیات و روایات «ایمان» و «عمل صالح» راه قرب به خداوند -تبارک و تعالی- دانسته شده است.

حقیقت ایمان دارای بحث مفصّل و عمیقی است، اما به طور خلاصه باید گفت که «ایمان» اخصّ از «علم» است. «علم» که غالبا غیر اختیاری محقق می شود، شرطِ «ایمان» است که اختیاری است. به همین جهت گاهی «علم» وجود دارد، اما «ایمان» وجود ندارد. «و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم» (سوره مبارکه نمل، آیة شریفة 14).

ایمان عمل اختیاری مربوط به قلب و باطن انسان است و حقیقت آن بنا گذاشتن و ملتزم شدن به لوازم علم است.

طبق آیات شریفه قرآن کریم متعلق ایمانی که سبب قرب به خداوند -تبارک و تعالی- است، خداوند -تبارک و تعالی- و صفات و لوازم او از جمله انبیاء و ملائکه و آخرت و ... است. به طور خلاصه می توان گفت «ایمان به توحید». لذا گفته شده است همه معارف اسلام به توحید باز می گردد. (ر.ک. علامه مصباح ره، به سوی او، ص201 و 206).

ایمان طبق آیات شریفه قرآن دارای مراتب است، چرا که میزان پای بندی به تعهد ایمانی و عدم سستی و اثرپذیری از وسوسه نفسانی و شیطانی متفاوت است.

سوره مبارکه انفال، آیه شریفه 2 : «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ». (همچنین ر.ک. سوره مبارکه فتح، آیه شریفه 4 و سوره مبارکه آل عمران، آیه شریفه 173 و سوره مبارکه احزاب، آیه شریفه 22).

اوج قله ایمان در اختیار ذوات مقدس معصومین -علیهم الصلاه و السلام- است.

برای سنجش میزان ایمان می توان به میزان التزام عملی به لوازم توحید -اعم از توحید عبودی و حبی و ...- رجوع کرد و رتبه ایمان خود را سنجید.

زمان یا کیفیت وقت ظهور

در چندین روایت در کتب کافی، تفسیر قمی، تفسیر عیاشی، کتب متعدد مرحوم صدوق، غیبت نعمانی و .... در مورد #ظهور حضرت ولی عصر عج آمده است : "یَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ‏ جَوْراً".
روایاتی که تعبیر «بعد ما ملئت ...» در آنها آمده است، اندک و فاقد سند است.
تفاوت معنای دو متن :
اگر عبارت «بعد ما ملئت ...» باشد یعنی زمانی باید بگذرد در آینده دنیا پر از ظلم شود و بعد از آن، ظهور رخ خواهد داد.
اما عبارت «کما ملئت ...» ناظر به نحوه و #کیفیت گسترش عدالت است و چنین افاده می کند که عدالت همانطور که ظلم دنیا را پر کرده است، همه دنیا را پر خواهد کرد. این تعبیر چنین افاده نمی کند که باید زمانی بگذرد تا دنیا پر از ظلم شود و با این احتمال که حضرت ع اشاره به فراگیری ظلم در زمان خودشان داشته باشند نیز سازگار است. یعنی همانطور که الآن پر از #ظلم است، بعد از ظهور #عدالت همه عالم را پر خواهد کرد.