اهل بیت ع واسطه های فیض الهی

مراد از واسطه در فیض چیست؟

شش معنا برای این اصطلاح بیان شده است :

1) واسطه رسانیدن پیام خداوند به انسان ها (فیض تشریعی)

2) واسطه شفاعت خواهی در سرای آخرت نزد پروردگار «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ» «ای کسانی که ایمان آورده‏اید! تقوا و پرهیزکاری پیشه کنید و وسیله‏ای برای تقرب به خدا انتخاب نمایید، «لاَّ تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِی لَهُ قَوْلاً» «در آن روز شفاعت هیچ کس سودی نمی‏دهد، مگر کسانی که خداوند رحمان به آنها اجازه شفاعت داده، و از گفتار آنها (در این زمینه) راضی است‏.

3) واسطه در دعا : انبیا و ائمه(علیهم السلام) که مستجاب الدعوه هستند، برای ما دعا کنند تا خداوند خواسته ما را برآورده کند. شروع و پایان دعا با صلوات یا قسم دادن خداوند تبارک و تعالی به این ذوات مقدس است که دعا را به اجابت نزدیک می کند. 

4) واسطه به معنای غایت و هدف : هدف و غایت هستی وجود مقدس معصومین ع است و «لولاک لما خلقت الافلاک» یعنی اگر فیض و عنایت الهی به ما می رسد، به هدف آن وجودات مقدس است. گفته شده است هدف آفرینش عبادت و معرفت خداوند است و حقیقت این دو امر، تنها در وجود انبیا و ائمه(علیهم السلام) محقق می شود، و چون فعلِ بدون غایت محکوم به فناست، بنابراین، وجود مستمر یکی از اولیا باید باشد تا فیض الهی قطع نشود.

5) واسطه در ایجاد قابلیت : این ذوات مقدس با گفتار و کردارشان که برگرفته از وحی است، بندگان را ارشاد می کنند تا در نتیجه، قابلیت دریافت مراحل بالای از فیض و تداوم آن را پیدا کنند (ایجاد و اتمام قابلیت). البته گاهی این ارشاد با تصرف تکوینی در نفوس مستعد صورت می گیرد. 

6) واسطه در آفرینش عالم : فیوض و کمالات را از خداوند بگیرند و به مخلوقات برسانند. واسطة اخذ کمالات از ذات باری تعالی و ارائه آنها به مخلوقات. وجود و کمال ما مدیون وجود مقدس اهل بیت ع است. براهین عقلی فلاسفه و شهودهای عرفانی عرفاء را بگذاریم کنار، روایاتی این مطلب را افاده می کند :

در نهج البلاغه و نامه ای که حضرت برای معاویه نوشته اند : «فَإِنَّا صَنَائِعُ‏ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا». یعنی افاضة وجود به واسطة آنهاست. این کلام در کتاب الغیبه مرحوم شیخ طوسی از کلمات حضرت صاحب الزمان عج نقل شده است.

مرحوم کلینی از امام صادق ع نقل می فرماید :[جعلنا الله ] یَدَهُ الْمَبْسُوطَةَ عَلَى عِبَادِهِ بِالرَّأْفَةِ وَ الرَّحْمَةِ (خداوند ما [اهل بیت ع] را دست مبسوط خود بر بندگان در افاضه رافت و رحمت قرار داد). کافی، ج1، ص144

در نتیجه :

وجود و هستی ما به عنایت حضرات معصومین ع است و لذا می فرماید اگر حجت خدا و ولیّ نباشد، «لساخت الارض باهلها». مرحوم کلینی در کافی و مرحوم طبرسی در احتجاج و دیگران نقل کرده اند و حتی مرحوم کلینی بابی را در الکافی با عنوان «ان الارض لاتخلو من حجه» قرار داده است.

دیگر کمالات را هم ما به عنایت معصومین ع داریم. مثل علم : 

زُرَارَةَ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع ... قَالَ إِنَّهُ لَیْسَ أَحَدٌ عِنْدَهُ عِلْمُ شَیْ‏ءٍ إِلَّا خَرَجَ مِنْ عِنْدِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع‏ ... . (هیچ کس هیچ علمی ندارد، مگر این که از امیرالمومنین ع صادر شده است). کافی، ج1، ص399.

ما هر چه داریم به عنایت و خواست اهل بیت ع است.